Στα αριστερά είναι το δέντρο που υποδέχτηκε το Facel-Vega με τα 130 χιλιόμετρα στις ρόδες του. Επιβάτης στο αυτοκίνητο ήταν ο Άλμπερτ Καμύ ο οποίος και πέθανε ακαριαία. Αν ο φωτογράφος άνοιγε το πλάνο της αριστερής φωτογραφίας θα βλέπαμε να κρέμονται από το δέντρο οι αμνοί και τα ερίφια του Αγγελόπουλου. Ίσως πρόκειται τελικά για το ίδιο βιβλικό δέντρο και σκέφτομαι οτι η μία φωτογραφία είναι η συνέχεια της άλλης μέσα στον καταραμένο κάμπο της ιστορίας.
Αυτό ήταν ο Αγγελόπουλος. Μας ανάγκασε να περιφερόμαστε με μία κόκκινη σημαία στους ακυβέρνητους κάμπους, αναθεματισμένοι να καταπίνουμε τις παγωμένες ομίχλες, μήπως και βρούμε κάποτε εκείνο το δέντρο για να κρεμαστούμε τίμιοι σαν ονειροπόλοι.
Και μόλις το βρούμε θα μου πεις "φτάσαμε, με τί θα κρεμαστούμε τώρα;" Θα μου δείξεις σιωπηλά το λουρί από το ακορντεόν στον ώμο σου.
Ο Καμύ και ο Αγγελόπουλος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβερή σύγκριση!
Ανατρίχιασα...αλήθεια!
Δυστύχημα και οι δυο....
κι εκεί θα στρέφουμε το βλέμμα ...του Οδυσσέα
ΑπάντησηΔιαγραφήψάχνοντας όχι για την Ιθάκη πια μα για μια δικαιολογία
να κατεβάσουμε το βλέμμα στη γη
σιωπηλά
να μην τρομάξουν οι μνήμες που ακολουθούν τα βήματα
ηχηρά
για να φύγουν οι σκιές
μελωδικά ... μάλλον θα'ναι καλύτερα
Αν σου πω ότι έκανα την ίδια σύγκριση στο μυαλό μου θα με πιστέψεις;Ανατρίχιασα όταν είδα την ανάρτησή σου.Μόνο που ο Καμύ ως γνήσιος στοχαστής του παραλόγου το είχε κατά κάποιο τρόπο προβλέψει, ο Αγγελόπουλος έγινε ο ίδιος ένας παράλογος θάνατος, να παρασύρεται στη Δραπετσώνα από έναν ειδικό φρουρό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχάσατε τον Γιάννη Χρήστου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ'ευχαριστώ βαθιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή